Kamperend in de bossen krijgen Oekraïense kinderen een stukje zomer terug
Ze zitten knus met z’n tweetjes, dicht tegen elkaar aangekropen, om op te drogen van hun duik in de rivier. “We wilden heel graag naar dit zomerkamp”, zegt de 12-jarige Alena. “Dan konden we eindelijk weer tijd met elkaar doorbrengen”, aldus leeftijdsgenootje Karina. Het is warm in de West-Oekraïense provincie Zakarpatja. De meiden hebben zich, zoals alle kinderen, opgefrist door in het kabbelende beekwater te springen. Dankzij dit kamp kunnen ze elkaar weer ontmoeten.
Eenzaamheid
Voor kinderen is het ergste van het conflict niet het geluid van het schieten of de bommen, maar de eenzaamheid. In de afgelopen maanden dronken de vriendinnen slechts één keer samen een colaatje: op de verjaardag van Alena. Het feestje vond plaats nabij het metrostation in hun woonplaats Charkiv, een stad waar elke nacht bombardementen plaatsvinden. Daar konden ze elk moment schuilen onder de grond, mocht het nodig zijn. “Hier op het zomerkamp is geen luchtalarm en het is veilig. We hebben al uren gekletst”, lacht Alena.
Alena en Karina. Foto: Katya Moskalyuk
Voorheen deden de meiden alles wat gewone tieners doen. Ze gingen naar zwemles, deden aan gymnastiek en pakten soms een terrasje. Nu zijn de meeste van hun vriendinnen gevlucht, brengen ze hun dagen thuis door en is school beperkt tot online les. "Ze zijn bang om de straat op te gaan”, zegt Saïda, de moeder van Karina, die als begeleider met de dames meereisde. "Hun kindertijd is van hen afgepakt.”
Gestolen lente en zomer
Daar is Yevgeniya Pavlova het mee eens. “Onze lente en onze zomer zijn gestolen”, zegt de directeur van de All-Ukrainian Foundation for Children’s Rights (AUFCR). Namens deze ngo zet zij zich al twee decennia in voor kinderrechten in Oekraïne. Defence for Children Nederland werkt al bijna twintig jaar met de organisatie samen. Sinds het uitbreken van het conflict heeft AUFCR haar programma’s kunnen uitbreiden, met steun van Plan International als één van de samenwerkende hulporganisaties achter Giro555.
De vele ontheemden brachten Yevgeniya op het idee om zomerkampen van tien dagen te organiseren voor kinderen in dit westelijke deel van Oekraïne. “We willen hun een stukje van de zomer teruggeven”, zo omschrijft ze de doelstelling van het kamp. “We brengen hen samen, zodat ze weer plezier kunnen maken en kunnen lachen.” Tijdens de vier zomerkampen in juli en augustus konden meer dan zeshonderd kinderen een beetje op adem komen van de vaak stressvolle ervaringen van deze tijd.
Knutselactiviteit tijdens het AUFCR-zomerkamp. Foto: Katya Moskalyuk
In dit vierde en laatste zomerkamp zijn ook de ouders welkom. De eerste drie kampen werden bijgewoond door kinderen die al eerder naar het westen van het land vluchtten. De meeste kinderen in het vierde en laatste kamp zijn afkomstig uit Mykolajiv, een stad in het zuiden van Oekraïne; hun huizen in naburige dorpen zijn verwoest. “Ouders vinden het nu doodeng om hun kinderen alleen te laten. Dus besloten we de kinderen samen met hun ouders hier naartoe te brengen”, legt Yevgeniya uit.
