Scroll down
Scroll down
Foto credits: Mona van den Berg
Toen de vriendelijke vrouw aan de Ugandese Julia* (20) voorstelde om naar de hoofdstad Kampala te verhuizen zodat ze weer naar school kon, leek dat een goed idee. De vrouw was in de afgelopen tijd lief voor haar geweest. Ze was echt een vriendin geworden. Julia vertrouwde haar en besloot mee te gaan. Al snel bleek dat geen goede beslissing.
“Ik kom uit een eenvoudige plattelandsfamilie. Ik woonde met mijn moeder, broer en twee zussen in een klein huisje, totdat mijn moeder overleed. Ik was toen acht jaar. Gelukkig konden we bij mijn oma gaan wonen, maar er was niet genoeg geld om naar school te gaan. Soms konden we een tijdje gaan, soms ook niet. Vreselijk vond ik dat.”
Een jaar later kwam er een vrouw naar het dorp. “Ze was ontzettend aardig. Ze hielp me door af en toe spullen te geven die ik nodig had. Na een tijdje vertelde ze dat ze een huisje had geregeld in Kampala. Daar konden we gaan wonen en ik kon weer naar school.” Julia besloot mee te gaan. Daar aangekomen bleek het een grote leugen. “Ik kwam in een sloppenwijk terecht. De vrouw die me meegelokt had probeerde een sekswerker van me te maken, het werk dat ze zelf ook deed. Al snel bleek dat klanten mij te jong vonden. Ze besloot dat we moesten wachten tot ik twaalf was.” De vrouw verhuurde Julia ondertussen aan diverse gezinnen als huishoudster. “Ik zorgde voor de kinderen, kookte eten en maakte het huis schoon. Gelukkig liet een familie me op een gegeven moment gaan.”
Julia moest terug naar het huis van deze vrouw in de sloppenwijk. “Zij was veel aan het werk. Ik zat alleen thuis.” Julia wist niet dat ze op dat moment in de gaten werd gehouden door een medewerker van een lokale ngo; ze zat tenslotte als jong meisje in haar eentje thuis en niet op school. “De maatschappelijk werker was heel vriendelijk. Ik kon goed met haar praten; eindelijk kon ik mijn verhaal aan iemand kwijt. Ze vertelde dat ik in een opvanghuis kon wonen met meisjes die ook allemaal verhandeld waren. Ik kon daar dan naar school.” Julia ging mee. “Ook werd mijn oma op de hoogte gebracht van mijn situatie. Ze was ontzettend blij van me te horen, ze had geen idee waar ik was!”
Julia woont nog steeds in het opvanghuis. “Ik woon hier met meisjes die hetzelfde als ik hebben meegemaakt. Ik ga weer naar school.” In het opvanghuis, dat onder andere wordt gerund door de Girls Advocacy Alliance, krijgen de meisjes naast hun opleiding ook de kans om jongerenlobbyist te worden. “Ik was meteen geïnteresseerd. We leren over de gevaren van kinderhandel, commercieel sekswerk, kindhuwelijken en kinderarbeid. Met deze informatie kan ik nu voor andere meiden opkomen; iets dat ik altijd al wou doen.”
Girls Advocacy Alliance Programma
*vanwege de privacy noemen we niet haar echte naam