5 vragen over 35 jaar strijd tegen seksuele uitbuiting van kinderen
Dit jaar bestaat ECPAT International 35 jaar. In Nederland bestaat ECPAT 30 jaar. Een belangrijk resultaat in de geschiedenis van ECPAT is The Code, dé gedragscode voor de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting in reizen en toerisme. Vijf vragen over ECPAT en The Code aan Celine Verheijen, programmacoördinator seksuele uitbuiting bij Defence for Children - ECPAT.
1. Wat is ECPAT?
“ECPAT is een wereldwijd netwerk dat zich bezighoudt met het bestrijden van commerciële seksuele uitbuiting van kinderen. ECPAT is aanwezig in 114 landen. Bij seksuele uitbuiting zit er altijd een financieel aspect aan het seksueel misbruik. Het kind wordt gezien als een object om geld mee te verdienen. Kinderen kunnen worden verhandeld voor seksuele doeleinden en worden uitgebuit in de seksindustrie. Seksuele uitbuiting kan ook online plaatsvinden. Denk bijvoorbeeld aan kinderen die gedwongen worden seksuele handelingen te verrichten voor de webcam. Helaas wordt de reis- en toerismesector hier ook voor misbruikt. Zo maken mensen gebruik van de faciliteiten van toerisme om kinderen seksueel te misbruiken.”
2. Wanneer is ECPAT ontstaan?
“ECPAT International is in 1990 ontstaan vanwege het sekstoerisme naar Thailand. Men zag dat daar niet alleen volwassenen in de seksindustrie werkten, maar dat daar ook kinderen seksueel werden uitgebuit. Vlak daarvoor, in 1989, was het VN-Kinderrechtenverdrag opgesteld. Die combinatie was het punt om te zeggen: we moeten iets doen. ECPAT begon oorspronkelijk als een campagne: End Child Prostitution in Asian Tourism. Maar het groeide al gauw uit tot een organisatie waar steeds meer landen zich bij aansloten. Dat waren zowel landen uit Azië, maar ook landen in Europa en Amerika waar veel toeristen vandaan kwamen. De focus werd: End Child Prostitution, Child Pornography and Trafficking in Children for Sexual Purposes. Nu gebruiken we de termen ‘child prostitution’ en child pornography’ niet meer. Het gaat om seksuele uitbuiting van kinderen. Een strafbaar feit waartegen kinderen beschermd moeten worden. Dat moet de terminologie ook uitdragen. In 1995 werd ECPAT Nederland opgericht. Eén van de eerste activiteiten was dat we op de vakantiebeurs in 1996 stonden.”
3. De oprichting van The Code was een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van ECPAT. Hoe is het ontstaan en wat is het?
“De oprichting van The Code was een mijlpaal die nog steeds van belang is. The Code is dé gedragscode voor de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting in reizen en toerisme. In 1998 is The Code gemaakt door ECPAT Zweden samen met de reisbranche en de World Tourism Organisation. Defence for Children - ECPAT is in Nederland de lokale partner voor Nederlandse reisorganisaties die The Code ondertekenen. Wij bieden ondersteuning bij de implementatie ervan.”
4. Is The Code ook in Nederland van belang?
“Ja zeker, in 2003 was TUI de eerste Nederlandse reisorganisatie die The Code ondertekende. Daarna volgde OAD, daarmee hadden we 90% van de markt gedekt. Later volgde ook de ANVR. Tegenwoordig is de reisbranche versnipperd, er is meer aanbod. We richten ons nog steeds op de grote spelers, maar ook op verre reisspecialisten en bookingsplatforms om ook de kleinere accommodaties te bereiken. Zo hebben we in samenwerking met booking.com een e-learning gemaakt voor intern personeel, en we ontwikkelen er momenteel een voor accommodaties. We hebben bijvoorbeeld ook een samenwerking met Uber. Daarnaast organiseren we jaarlijks de Don’t Look Away campagne in de zomermaanden. Deze campagne richt zich op reizigers om vermoedens van seksueel misbruik te melden. Daarvoor werken we samen met reisorganisatie, maar ook met de politie en de Koninklijke Marechaussee.”
5. Wat moet er in de toekomst gebeuren?
“Tot nu toe focusten we met de gedragscode vooral op de reisbranche, maar het is belangrijk dat we op de hele keten focussen. Iemand boekt een reis, maar moet daarvoor ook vaccinaties halen bij de GGD of een vaccinatiekantoor of een visum aanvragen. Bij seksuele uitbuiting gebeuren er financiële transacties, dus betalingsbedrijven hebben ook een rol. Buiten de reisorganisaties zijn er dus veel meer stakeholders in de keten die kunnen signaleren en een verantwoordelijkheid hebben. Daarom hebben we recent ook het barrièremodel gemaakt: een model dat de stappen van daders in kaart brengt en handvaten biedt om barrières op te werpen om misbruik te voorkomen of te stoppen. Zo breiden we langzaam maar zeker de stakeholdergroep steeds verder uit.”