Scroll down
Scroll down
Auteur: Grieteke Meerman
Credits foto: Ilvy Njiokiktjien
Haar vader wilde Sravani (19) verkopen aan mensenhandelaren, maar haar strijdvaardige moeder wist dit gelukkig te voorkomen. Terwijl ze zelf nog op school zit, voert ze in haar dorp een bevlogen lobby om ouders ervan te weerhouden hun jonge dochters uit te huwelijken en ze te overtuigen van het belang van onderwijs.
Zoals zoveel Indiase meisjes werd Sravani na haar geboorte afgewezen door haar vader, omdat hij liever een zoon had gehad. Hun idee is: dochters kosten alleen maar geld, omdat je er een bruidsschat voor moet ophoesten. Bovendien zijn ze op je oude dag niet in staat je te onderhouden, in tegenstelling tot zonen. En net als zoveel Indiase meisjes werd Sravani opgevoed door haar moeder. Het zijn juist deze meisjes die van huis uit een feministische boodschap meekrijgen: zorg dat je een goede opleiding volgt zodat je later op eigen benen kan staan.
Sravani wil die boodschap ook op andere meisjes overbrengen. Sterker nog, dat doet ze al. Met resultaat. “Ik heb tot nu toe al tien kindhuwelijken voorkomen en minstens vijftig kinderen terug naar school gekregen.” Wie wil weten hoe een meisje van negentien dit voor elkaar krijgt, moet eerst haar levensverhaal horen.
“Mijn moeder kon na mij geen kinderen meer krijgen. Mijn vader wilde mij verkopen. Maar mijn moeder wilde me houden en dus verliet ze hem. Ze huurde een stuk land om te bewerken en met het geld dat ze daarmee verdiende, stuurde ze mij naar school. Maar op het moment dat ik naar de middelbare school zou gaan, kreeg ze een ernstig ongeluk. Twee jaar lang heeft ze moeten herstellen. Dus toen was ik degene die aan het werk moest.”
Het lukte haar om een baan te krijgen bij de gemeente in haar dorp, als medewerker van de tienjaarlijkse volkstelling die op dat moment plaatsvond. Daarnaast gaf ze in de avonduren bijles aan andere kinderen. Na twee jaar te hebben gewerkt, was haar moeder hersteld en kon Sravani weer naar school.
Tijdens haar werkzaamheden voor de volkstelling raakte Sravani betrokken bij meisjesrechten. “Ik ontdekte dat van de 108 meisjes die mijn dorp telde, er maar twintig naar school gingen. Die andere 88 meisjes zaten thuis of waren aan het werk. Net op dat moment werd door een hulporganisatie in het dorp een programma uitgerold dat daar verandering in moest brengen. Ik heb me bij deze organisatie gemeld om te vragen of ik kon helpen. En dat kon.”
Daar werd Sravani benaderd door de Girls Advocacy Alliance (GAA), een samenwerking van Plan International Nederland, Terres des Hommes, Defence for Children – ECPAT en het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Sindsdien is ze als zogeheten youth advocate onderdeel van een groeiend netwerk van meiden die met lobby en activisme de positie van meisjes en vrouwen willen verbeteren. Om dit te bereiken, krijgen de youth advocates trainingen die hen leren hoe ze hun boodschap onder de aandacht kunnen brengen bij andere jongeren, hun ouders, religieuze leiders, lokale overheden en andere beslissers.
Hun belangrijkste doelen zijn het terugdringen van kindhuwelijken, kinderhandel en geweld tegen meisjes en vrouwen. Daarbij zit de oplossing ‘m in het tegengaan van economische uitsluiting door de toegang tot onderwijs voor meisjes te verbeteren.
De meisjes leren tijdens de trainingen van GAA ook hoe ze invloed kunnen uitoefenen om een kindhuwelijk te stoppen of een schoolverlater terug naar school te halen. Dat is iets dat je Sravani niet meer hoeft uit te leggen. Zij klopt met de burgemeester en de schooldirecteur bij de ouders aan die op het punt staan hun minderjarige dochter uit te huwelijken. “Veel Indiase meisjes hebben haast met trouwen”, vertelt ze. “Want dan krijgen ze mooie jurken en worden ze opgetut. Iemand moet ze vertellen dat het leven na de bruiloft niet zo rooskleurig is. En ook hun ouders moeten weten wat de negatieve kanten van een kindhuwelijk zijn.”
Sravani probeert ze te overtuigen door het verhaal van haar nichtje te vertellen. “Zij wilde professor worden, maar werd op haar twaalfde uitgehuwelijkt, waardoor plotseling haar droom aan diggelen lag. Ze moest van school af, werd gedwongen om thuis te blijven en haar man en schoonouders te gehoorzamen. Ze raakte drie keer zwanger, wat door haar jonge leeftijd elke keer misging. Later raakte haar man verslaafd aan alcohol. Intussen is hij weer een tijdje nuchter, maar wat als hij er nooit vanaf was gekomen? Dan had zij geen enkele kans gehad op een waardig bestaan. Als ze wel een opleiding had gehad, zou ze haar eigen inkomen kunnen verdienen en een zelfstandig leven kunnen opbouwen.”
Hoewel ze al vele kindhuwelijken heeft gestopt en schoolverlaters terug in de schoolbanken heeft gekregen, zou Sravani zich in haar werk graag willen inzetten tegen kinder- en vrouwenhandel. Ze droomt van een carrière als politieagent, met dit onderwerp in haar portefeuille. “Meisjes die als kind worden uitgehuwelijkt, komen er beter vanaf dan slachtoffers van mensenhandel. Dan heb je geen leven meer. Het is het ergste wat je kan gebeuren. ”Het onderwerp raakt haar omdat ze, als het aan haar vader lag, zelf bijna in het netwerk van mensenhandelaren was beland. “Dat is mijn motivatie om me hiervoor in te zetten. En ik ben niet de enige, want er is een hele generatie die verandering wil."