Scroll down
Scroll down
Auteur: Grieteke Meerman
Credits foto: Ilvy Njiokiktjien
Mellicentia (17) uit Sierra Leone is vastbesloten om de toekomst van meisjes en jonge vrouwen in haar land te verbeteren. Ze lobbyt in de Girls Advocacy Alliance tegen economische uitsluiting, seksueel geweld en tienerzwangerschappen. Haar strijd voerde haar in september naar Genève, waar ze indruk maakte op het VN-Kinderrechtencomité.
“Op een dag zei ze dat ze mensenrechtenadvocaat wilde worden. Terwijl ik zo had gehoopt dat ze dokter zou worden! Daar heb ik tenminste ook nog iets aan, als ik ziek ben”, zegt Mellicentia’s moeder lachend. “Nu volgt ze nog een technische beroepsopleiding. Als ze die heeft afgerond, mag ze van mij rechten studeren.” Haar dochter, die naast haar zit op de bank van hun eenvoudige appartement in Freetown, vult haar aan: “Ja, om uiteindelijk secretaris-generaal van de VN te worden.”
De zeventienjarige Mellicentia is vastberaden om haar carrière te wijden aan een hoger doel. Daar is ze op haar dertiende al mee begonnen, door zich aan te sluiten bij een jongerennetwerk en sinds een jaar is ze een belangrijke stem binnen de Girls Advocacy Alliance (GAA), een samenwerkingsprogramma van Plan International Nederland, Defence for Children-ECPAT, Terre des Hommes en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Deze alliantie zet lobbyactiviteiten in voor de bestrijding van geweld tegen meisjes en jonge vrouwen en voor het vergroten van hun economische participatie. Het opzetten en begeleiden van jongerengroepen is een van de onderdelen. Dat gebeurt niet alleen in Sierra Leone, maar ook in Nepal, Bangladesh, de Filipijnen, Ethiopië, Kenia, Uganda, Ghana, Liberia en India.
Als youth advocate van het GAA voert Mellicentia gesprekken met politici en journalisten, spreekt ze namens andere meisjes op bijeenkomsten in het hele land én daarbuiten. In september voerde haar strijd haar naar Genève. In de Zwitserse hoofdstad maakte ze met een bevlogen speech indruk op de leden van het VN-Kinderrechtencomité, waar na afloop iemand tegen haar zei dat ze niet zou misstaan als het hoofd van de VN. Nu is dat Mellicentia’s droom.
Mellicentia (17) spreekt bij het VN-Kinderrechtencomité over meisjesbesnijdenis. Bekijk de video!
Ook in haar eigen gemeenschap, in een arme buurt in Freetown, is Mellicentia nog steeds actief. Daar spreekt ze bijvoorbeeld ouders aan van meisjes die niet naar school gaan en tienermoeders die denken dat onderwijs voor hen geen optie meer is. “Wij geven ze motivatie en inspiratie om verder te gaan met hun leven en er op vooruit te gaan.”
Een van hen is Mellicentia’s buurmeisje, dat voor haar huis haar jongste zoontje geroutineerd verschoont en weer aan de borst legt. Het jongetje is vier maanden. Hij heeft een vier jaar oudere broer, die geboren werd toen zijn moeder nog maar vijftien was. Tijdens die eerste zwangerschap is ze gestopt met school, en ze ging nooit meer terug. Mellicentia: “Ik voer al drie jaar gesprekken met haar. Keer op keer probeer ik haar duidelijk te maken dat ze de hoop op een betere toekomst niet moet opgeven. Het lijkt effect te hebben, want nu is ze aan het kijken hoe ze toch weer terug naar de schoolbanken kan. Waarschijnlijk gaan familieleden op haar kinderen passen.”
Tienerzwangerschappen zijn Mellicentia een doorn in het oog als het gaat over de positie van meisjes en jonge vrouwen in Sierra Leone. “Zóveel meisjes in mijn omgeving raken zwanger. En allemaal stoppen ze met school. Als ik ‘s ochtends in mijn uniform van huis ga, zie ik ze op de stoep zitten. En als ik terugkom, zitten ze er nog. Dat is hun leven. Ze baren kinderen en blijven thuis.”
Een van de redenen dat zoveel jonge meisjes in het West-Afrikaanse land zwanger raken, is armoede. “Als een man veel geld heeft, kan dat voor een meisje een goede reden zijn om seks met hem te hebben. Met alle gevolgen van dien”, aldus Mellicentia. Maar ook het enorme taboe op seks en alles wat daarmee te maken heeft, speelt een rol. “In onze cultuur praten ouders niet met hun kinderen over seks. Mijn ouders gelukkig wel. Ik pleit voor seksuele voorlichting. En vertel ze niet alleen over de lusten, maar ook over de lasten, zoals bijvoorbeeld de gevolgen van op jonge leeftijd zwanger raken.”
Met haar activisme stuit Mellicentia ook op weerstand. Ze is zelfs bedreigd door mensen die het niet met haar eens zijn of aanstoot nemen aan de manier waarop zij gevoelige onderwerpen bespreekbaar maakt. “Dat kun je verwachten als je dit werk doet”, zegt ze nuchter. Ze gaat gestaag door met haar lobby en gelooft dat die, vroeg of laat, zijn vruchten zal afwerpen. Intussen blijft ze hard werken aan haar toekomst als mensenrechtenadvocaat.
Haar moeder luistert trots mee naar wat haar dochter te zeggen heeft. “Het is de droom van iedere ouder om zijn of haar kind te zien doen waar het goed in is. Voor Mellicentia is dat haar lobbywerk. En dat is hoognodig, want er is veel leed onder meisjes in dit land. Misschien is dit wel het begin van een grote verandering.”