Vijf jaar ‘passend onderwijs’: een kinderrechtenperspectief

In 2014 werd het systeem van ‘passend onderwijs’ ingevoerd in Nederland. Met invoering van de Wet passend onderwijs werd beoogd alle kinderen een plek te geven die past bij de (onderwijs)ondersteuningsbehoefte. Scholen kregen een zorgplicht voor leerlingen en werden verantwoordelijk voor het vinden van een passende plek. Ook het terugdringen van het aantal ‘thuiszitters’ was een van de doelstellingen. Nu, ruim vijf jaar later, wordt de balans opgemaakt. Het onderzoek Evaluatie Passend Onderwijs van het Nationaal Regieorgaan Onderwijsonderzoek waarin de invoering van de wet op beleids- en praktijkaspecten wordt geëvalueerd, komt in 2020 ten eind. Een beslissende evaluatiefase van een systeem dat op papier een passende plek voor iedere leerling zou brengen.

In de Tweede Kamer wordt het systeem van passend onderwijs al geregeld ter discussie gesteld. Er zijn ondanks of dankzij passend onderwijs te veel thuiszitters, ouders staan buitenspel, het geld komt op de verkeerde plek terecht en er rust een zware administratieve last op leerkrachten die toch al kampen met een hoge werkdruk. De ontwikkelingen in 2019 laten een zorgelijk beeld zien. Veel kinderen met een extra ondersteuningsbehoefte kunnen niet (langer) terecht op een reguliere school in de buurt of krijgen daar niet de ondersteuning die ze nodig hebben. In het artikel in het Tijdschrift voor Jeugdrecht concludeert collega Timo Veldman, juridisch adviseur Jeugdrecht, dat het huidige systeem van passend onderwijs op gespannen voet staat met internationale verplichtingen over het recht op onderwijs. 

Artikel Vijf jaar ‘passend onderwijs’: een kinderrechtenperspectief' in Tijdschrift voor Jeugdrecht