Honderden kinderen zijn al meer dan vijf jaar in Nederland zonder verblijfsvergunning. Op zaterdag 20 oktober 2018 waren een aantal van deze kinderen uitgenodigd voor de ledendag van de Ik Blijf Hier groep in het Kinderrechtenhuis te Leiden. Het was zowel een leuke als leerzame dag. De kinderen konden met elkaar en de jongerenambassadeurs van Defence for Children hun verhalen, ervaringen en gevoelens delen over het jarenlange wachten op een verblijfsvergunning. Daarnaast konden zij deelnemen aan verschillende workshops, en hun kennis over kinderrechten vergroten.

De Ik Blijf Hier groep van Defence for Children bestaat uit kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen maar niet in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning op grond van de kinderpardonregeling. Op de ledendag konden zij in gesprek met de jongerenambassadeurs van Defence for Children. De jongerenambassadeurs zijn jongvolwassenen die inmiddels een verblijfsvergunning hebben verkregen en zich inzetten voor kinderen die nog in onzekerheid verkeren. De jongerenambassadeurs gebruiken hun eigen ervaringen en de ervaringen van de leden van de Ik Blijf Hier groep om Kamerleden, beleidsmakers en andere betrokkenen te adviseren over het vreemdelingenbeleid ten aanzien van kinderen.

Dromenvangers en mozaïken

Voor de leden van de Ik Blijf Hier groep worden zogeheten ‘ledendagen’ georganiseerd door Defence for Children. Op dit soort dagen kunnen kinderen enerzijds hun ervaringen delen met elkaar en de jongerenambassadeurs en anderzijds deelnemen aan nuttige workshops om zichzelf te ontwikkelen. Zo konden de leden ditmaal meedoen aan workshops om hun kennis over kinderrechten te verbreden. Daarnaast konden de leden ook creatief aan de slag bij een workshop dromenvangers maken en mozaïeken.

Vorig jaar lid nu ambassadeur

Bij de plenaire opening hebben de ambassadeurs Anood, Alisa, Akhrat, Emi, Noor en Ruzanna verteld waar zijzelf tegenaan liepen in de tijd dat zij nog geen verblijfsvergunning hadden. De zussen Anood en Noor waren bij de vorige ledendag aanwezig als leden in plaats van als ambassadeurs. “Eén jaar geleden was ik hier ook en toen wilde ik niets liever dan een verblijfsvergunning, nu wil ik hetzelfde voor jullie allemaal, omdat de angst waar jullie in leven niet ophoudt als jullie eenmaal een verblijfsvergunning krijgen. Daarom moeten jullie zo snel mogelijk een normaal leven kunnen krijgen, zodat jullie kunnen herstellen van deze zware periode.” sprak Anood de kinderen toe.

Niet elk kind krijgt goed onderwijs

Na de opening gingen de ouders met twee medewerkers van Defence for Children naar het Museum voor Volkenkunde en kregen de kinderen een kinderrechtentraining van twee deskundigen. Tijdens de training verbaasden kinderen zich erover dat hun rechten op papier zijn gewaarborgd in het VN-Kinderrechtenverdrag, maar dat zij daar in de praktijk soms weinig van merken. Zo is toegang tot onderwijs lang niet voor ieder kind eenvoudig omdat op sommige opvanglocaties kinderen verplicht zijn naar de school van het asielzoekerscentrum te gaan

Neem maar een paracetamol

Ook is de medische zorg niet altijd goed geregeld. Zoals een jongen van 9 jaar oud over de zorg in zijn opvanglocatie vertelde: “Als je naar de dokter gaat, wil hij niet echt kijken naar wat je hebt, maar zeggen ze dat je gewoon paracetamols moet slikken totdat het over is. Pas als je echt heel ziek bent en eigenlijk niks meer kan, word je serieus genomen.”

Verhuizen omdat anderen dat willen

Op de vraag welk recht nog moet worden opgenomen in het Kinderrechtenverdrag antwoordden de kinderen onder andere dat elk kind recht moet hebben op een eigen thuis. “Je wilt je gewoon ergens veilig voelen en niet elke keer moeten verhuizen omdat anderen dat van je willen.” In het kader van hun wens voor een eigen huis - een veilige basis om op terug te vallen - hebben de kinderen gezamenlijk een kunstwerk van mozaïek gemaakt. De kinderen hebben een huis met een regenboog, een rivier en een grote boom afgebeeld. Voor veel mensen een alledaags tafereel maar voor deze kinderen een droom die nog niet is uitgekomen.

Nog strijdbaarder

Aan het einde van de dag, toen de dromenvangers aan de muur hingen en het mozaïekstuk stond te drogen, reisden de kinderen terug naar Goes, Emmen, Katwijk of Amersfoort. Terug naar het AZC, de gezinslocatie of een andersoortige opvang waar zij veelal leven in grote angst. Angst dat ze teruggestuurd worden naar een land dat ze niet kennen, omdat zij hier al jaren wonen, naar school gaan en vriendjes en vriendinnetjes hebben. Jongerenambassadeur Alisa: “Dit was een heel inspirerende en bijzondere dag. Ik ben blij dat ik al deze kinderen heb mogen ontmoeten en hun verhalen heb gehoord. Nu ben ik nog strijdbaarder en kan ik niet wachten om de situatie voor de kinderen te veranderen door in gesprek te gaan met Kamerleden en de staatssecretaris. Ik wil hun stem laten horen aan heel Nederland!”.

Meer informatie

Lees meer over de Ik Blijf Hier Kinderen
Lees meer over de Ik Blijf Hier Ambassadeurs
Lees hoe een kerk een eindeloze kerkdienst houdt om uitzetting te voorkomen
Lees hoe het Kinderpardon een dode letter werd