Vanavond om 19 uur verzamelen veel Amersfoorters, onder wie klasgenootjes, vriendjes en vriendinnetjes van Ljowa (7) zich bij zijn school in Amersfoort. Hiervandaan lopen zij met elkaar naar het gemeentehuis van Amersfoort om aandacht te vragen voor de situatie van Ljowa. Hij, zijn broertje en zusje en hun ouders, dreigen te worden uitgezet. Ljowa is in Nederland geboren en woont al zijn hele leven in ons land. Nu dreigt hij na bijna acht jaar te worden uitgezet naar Armenië, een land dat hij niet kent. Dit kan Ljowa ernstig schaden in zijn ontwikkeling. Het belang van Ljowa stond in de procedure niet voorop. Veel oude en jonge Amersfoorters leggen zich daar niet bij neer. Zij willen het gezin Shahbazyan niet kwijt en hopen dat zij alsnog een verblijfsvergunning krijgen.

De aanvraag van Ljowa

Ljowa, zijn ouders, broertje en zusje deden een aanvraag op grond van de Afsluitingsregeling, de laatste variant van het Kinderpardon. Ljowa voldoet aan de vijf jaar verblijf in Nederland op het moment dat die regeling in werking trad. Toch vond de staatssecretaris een reden de aanvraag van het gezin af te wijzen. Ljowa werd namelijk geboren na afloop van de asielprocedure van zijn ouders en heeft formeel gesproken geen asielprocedure gehad. Volgens de staatssecretaris heb je dan geen recht op een verblijfsvergunning op grond van het kinderpardon, ondanks bijna acht jaar verblijf.   

Gelijke gevallen

Er zijn meer zaken van kinderen die om deze reden werden afgewezen, maar niet heel veel. Opvallend is dat de staatssecretaris door de jaren heen, in negen zaken die juridisch gelijk zijn aan de zaak van Ljowa, wel een vergunning heeft verleend. De reden die de staatssecretaris daarvoor geeft is dat die ouders een formulier stuurden aan de IND toen het kind geboren werd. Maar dat formulier is daarvoor niet bedoeld en heeft daarom geen enkele waarde. Dit geeft de staatssecretaris zelf ook toe. Toch blijft zij volhouden dat zij op grond hiervan aan het ene kind wel en aan het andere kind niet een vergunning verleent. 

Kamervragen

Dit roept vragen op, ook bij Kamerlid Van Dijk van de SP die de staatssecretaris er afgelopen zomer over bevroeg. Zij geeft in de antwoorden op die vragen toe dat het formulier waar zij naar keek zinledig is en geen rechtswaarde heeft. Vervolgens schrijft de staatssecretaris aan de Tweede Kamer dat zij op grond van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur gelijke gevallen gelijk heeft behandeld. Maar zij blijkt alleen de kinderen voor wie een irrelevant formulier werd ingediend als gelijke gevallen te beschouwen. De andere kinderen, van wie de zaak in juridisch opzicht identiek is, krijgen die vergunning niet. Martin Vegter: “Het is onbegrijpelijk, de staatssecretaris maakt onderscheid tussen zaken die gelijk zijn op basis van iets waarvan zij zelf erkent dat dit geen reden mag zijn om onderscheid te maken. Vervolgens gaat zij door met het maken van ditzelfde onderscheid. Ze zegt de algemene beginselen van behoorlijk bestuur te eerbiedigen, maar in de praktijk doet ze precies datgene wat in strijd is met die beginselen. Dit is niets anders dan willekeur.”  

<De tekst loopt door onder de foto>

Raad van State praat recht wat krom is

In september deed de Raad van State, de hoogste rechter in vreemdelingenzaken, uitspraak in de zaak van Ljowa. In die uitspraak benoemt de Raad van State dat de staatssecretaris op basis van het formulier onderscheid heeft gemaakt tussen kinderen en dat zij dat mocht doen. De Raad van State verzuimt echter volledig in te gaan op het feit dat het formulier irrelevant is en dat de staatssecretaris dit ook zelf erkent. Martin Vegter: “De Raad van State moet de bewaker zijn van de naleving van de beginselen van behoorlijk bestuur. Het tegendeel is waar in deze zaak. De Raad van State legt de staatssecretaris geen strobreed in de weg om, op grond van een juridisch irrelevant gegeven, onderscheid te maken tussen gelijke gevallen. Groen licht voor willekeur. Dit is niet uit te leggen aan Ljowa en andere kinderen die hiervan de dupe zijn.”

Credits foto: Jaco Klamer