Scroll down

Alternate Text

Het ongedocumenteerde kind en het recht op gezondheidszorg

De achtergrond

Ieder kind heeft recht op medisch noodzakelijke gezondheidszorg, ook kinderen zonder verzekering of verblijfsvergunning. Toch zijn er vaak problemen als ongedocumenteerde kinderen zorg nodig hebben. Dit komt voor een groot deel door onwetendheid bij zowel ouders als hulpverleners en door problemen met de financiering. Ook is er vaak een taalbarrière die een grote belemmering kan vormen om effectief te behandelen. Tot op de dag van vandaag wordt de tolkentelefoon helaas nog niet vergoed.

Het recht op gezondheidszorg is in diverse internationale verdragen vastgelegd, zoals in artikel 12 van het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten. De Staten die partij zijn bij dit verdrag - waaronder Nederland - erkennen het recht van eenieder op een zo goed mogelijke lichamelijke en geestelijke gezondheid. Ook is het recht op gezondheidszorg vastgelegd in artikel 11 van het Europees Sociaal Handvest.

Voor kinderen is het recht op gezondheidszorg uitgewerkt in artikel 24 van het VN-Kinderrechtenverdrag. De Staten die partij bij dit verdrag zijn, erkennen het recht van het kind op het genot van de grootst mogelijke mate van gezondheid en op voorzieningen voor geneeskundige verzorging en revalidatie.

Veel ongedocumenteerden durven geen gebruik te maken van medische voorzieningen vanwege de angst om door de arts aangegeven te worden bij de vreemdelingenpolitie. De minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft echter aangegeven dat zorgverleners geen rol hebben in het actief opsporen en aangeven van ongedocumenteerden. Gegevens die bekend zijn bij een arts zijn beschermd onder de AVG en als medisch geheim. Ze mogen alleen met toestemming van de patiënt (of de wettelijke vertegenwoordiger, bijvoorbeeld ouders wanneer de patiënt een kind is) met anderen gedeeld worden.

Let op: deze informatie is van toepassing op kinderen die niet (meer) verwikkeld zijn in een asielprocedure. Kinderen van wie de procedure nog loopt, hebben toegang tot zorg via het COA en specifiek toegang tot medische zorg middels de Gezondheidszorg Asielzoekers.

“Mijn moeder was met mijn zus naar de huisarts toen bleek dat mijn zus iets raars had aan haar neus, een vergroeiing of zo. Maar die arts stuurde hen weg. Hij zei dat hij niets van de verzekering zou krijgen. Ma zei dat ze hem wel ging betalen. Het was ook al eerder gebeurd met deze arts toen mijn zusje iets aan haar voet had. Deze huisarts stuurde haar ook weg.“ (meisje, 17 jaar)

Uit: Kinderen buiten beeld. Een onderzoek naar de woon- en leefsituatie van ongedocumenteerde kinderen.

We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Door gebruik te maken van onze website gaat u akkoord met ons beleid. Privacy verklaring
Ja
Nee