De minister-president geeft vandaag in de media aan dat er geen reden is om discussie rond het kinderpardon te voeren. De zaak van Lili en Howick is volgens hem uniek en de huidige kinderpardonregeling blijft als het aan hem ligt gehandhaafd. Om te voorkomen dat andere kinderen hetzelfde lot wacht als Lili en Howick, is een debat en wijziging van beleid en wetgeving echter onontkoombaar. Met een afwijzingspercentage boven de 95% is het Kinderpardon een wassen neus.

Martine Goeman, jurist bij Defence for Children “We willen niet dat het nodig is voor kinderen om in de media op te komen voor hun rechten. Het moment is aangebroken om het verschil te maken voor gewortelde en kwetsbare kinderen. Het debat moet nu worden gevoerd. Kinderrechten kunnen niet afhankelijk zijn van de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris.”

Na tien jaar onzekerheid in Nederland kunnen Howick en Lili eindelijk in rust aan hun toekomst bouwen. Zoals Lili dat mooi verwoordde in het Jeugdjournaal: “Ik kan eindelijk weer slapen.” En Howick “Nu weet je dat je net als andere kinderen zonder stress en onveiligheid naar school kan.”

We zijn vanzelfsprekend ontzettend blij voor de kinderen. Wanneer de kinderen echter niet waren weggelopen afgelopen zaterdag, zouden zij op dit moment in Armenië zitten. Dat zou zijn gebeurd, ondanks dat de Raad voor de Kinderbescherming, voogdijinstelling Nidos en zeer veel professionals hun zorgen hadden uitgesproken over de gevolgen voor de ontwikkeling van de kinderen wanneer zij uitgezet zouden worden. Nadat de rechter nog had aangegeven dat de staatssecretaris aan de slag moest gaan met de adviezen van de kinderbeschermingsinstanties, ging de staatssecretaris in hoger beroep en mocht hij van de hoogste bestuursrechter doorgaan met de uitzetting van de kinderen.

Hoewel de handtekening van Nederland onder het VN-Kinderrechtenverdrag staat, blijken kinderrechten geen vanzelfsprekendheid te zijn wanneer het om kinderen zonder Nederlands paspoort gaat. Om een einde te maken aan de onzekerheid van de kinderen, heeft de staatssecretaris uiteindelijk gebruikgemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid. Dit blijft een gunst en is geen recht waarop aanspraak kan worden gemaakt.

Defence for Children pleit voor:

Verblijfsrecht voor alle kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland zijn nadat zij een verblijfsvergunning hebben aangevraagd. Het gaat hierbij om ongeveer vierhonderd kinderen. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat kinderen niet meer zonder schade aan hun ontwikkeling kunnen worden uitgezet wanneer zij langer dan vijf jaar in Nederland hebben verbleven. Zij kunnen niet afhankelijk worden gemaakt van de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris. Dit moet voor die groep kinderen als geheel geregeld worden. 

Aanpassing van de wet. Bij wet dient te worden vastgelegd dat het kind verblijfsrecht toekomt wanneer de ontwikkeling van dat kind wordt bedreigd.  Er dienen niet alleen korte en zorgvuldige procedures te komen en een sluitende aanpak. Er moet ook worden voorkomen dat instanties als de Raad voor de Kinderbescherming aan de kant geschoven kunnen worden in het vreemdelingenrecht.

Goeman: “Kinderen moeten in de eerste plaats worden gezien als kind. Wanneer bescherming nodig is, moeten wij dit bieden. Zo doen we dat ook bij Nederlandse kinderen via de Jeugdwet. Het moment is nu om het verschil te maken voor gewortelde en kwetsbare kinderen in het migratierecht.”